ЧУ УЗВЕ БА ДАРД ОВАРАД РӮЗГОР...

Ҳамарӯза воситаҳои иттилоотӣ аз қабили сомонаҳои иҷтимоӣ ва воситаҳои оммаи ахбор аз вазъи кунунии ҷаҳон хабар медиҳанд. Аз ин рӯ ҳар фарди ҷомеа имрӯз бешубҳа аз вазъи олами муосир ба андозае огоҳ аст. Рӯзе нест, ки сомонаҳои иҷтимоӣ ё воситаҳои ахбори омма дар мавриди ҳамлаҳои террористӣ ё кирдорҳои хусусияти экстермистӣ дошта ҳарф назананд.  Бахусус, давлатҳои Осиё ба гирдоби ин моҷаро кашида шудаанд. Коршиносон бар ин назар буданд, ки бемории сироятии коронавирус бо арзи вуҷуд кардани худ раванди терроризм ва экстермизмро то андозае боз медорад. Аммо хабари марги бегуноҳон, махсусан дар кишвари дӯсту бардор ва ҳамҷавори мо Афғонистон ва дигар кишварҳо гувоҳӣ медиҳад, ки қадами наҳсу касифи бемории сироятии коронавирус бо он ҳама бераҳмӣ натавонист пешорӯӣ бемории тундгароӣ биистад ва фаъолияти ӯро барои муддате боздорад. Тақрибан моҳе нест, ки дар кишвари ҳамсояи мо - Афғонистон ҳамлаҳои террористӣ ба қайд гирифта нашаванд. Дар пайи ин ҳамлаҳо ҷони чандин нафар аз бегуноҳон қурбон мегардад. Имрӯз паёмадҳои ин амалҳои нангин моро ҳам афсурда мекунад.

Баъд аз ин натиҷагириҳо инсон бешубҳа як нафаси амиқ мегирад ва аз осмони софу беолоиш, ҳавои накҳатбору муаттар ва хоку оби Ватан шукрона мекунад. Воқеан, шаҳрвандони кишвари озоду ободи мо дар фазои орому осоишта умр ба сар мебаранд. Хушбахтона, бо сарварии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон имрӯз гуг-гул мешукуфад ва дар ҳамаи соҳҳаҳо меваҳои ширин ба бор меояд. Сарвари хирадманди кишвар борҳо дар созмонҳои байналмилалӣ дар маҷлису конфронсияҳо масъалаи сулҳи Афғонистонро дар миён гузоштаанд, ки ин аз инсондӯстии марди асил шаҳодат медиҳад. Албатта, вазъи кишварҳои ҳамсоя ба мо бетаъсир нахоҳад буд.

ҲАЗАР, АЗ ФИТНАГАРОНИ ВАТАНГАДО!

Аз пайи фитнангезиҳои як гурӯҳ афроди бешараф дар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ кишвари баъд аз ҳазор сол қадам ба арсаи сиёсат гузоштаи тоҷик ба гирдоби ҷанги хунини бародаркушӣ гирифтор гардид. Дар ин моҷарои тезу тунд ва даҳшатовар ҳазорон ҳазор одамони бегуноҳ қурбон гардиданд. Модарони чашм ба роҳ, ки фарзандашон саҳаргоҳ аз хона берун рафту дигар бар нагаштаанд, ё баъзан дар пеши чашмонашон фарзандонашонро куштаанд як умр ғами он рӯз аз сарашон нарафтааст. Кӯдакони дар он солҳо ятим монда ҳоло ҳам дар орзӯи дидори азизони худ ҳастанд. Шахсоне, ки он рӯзҳоро паси сар намудаанд бештар онро дарк хоҳанд кард, зеро: “Ҳамдардӣ ҳанӯз худи дард нест”.

Пас аз ором гаштани вазъ ва ба имзо расидани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ваҳдати миллӣ, ки бо ранҷу заҳмати фидокоронаи фарзандони фарзона ба даст омадааст низ фитна поён наёфт. Фитнагарон дар ҳар мавриди муносибе, ки тавони фитнагарӣ пайдо намудаанд, ба дасисаҳое даст задаанд. Дар тӯли ин солҳо чӣ амалҳои нангине, ки аз онҳо сар назад. Барои шумурданашон рӯз кӯтоҳӣ мекунад. Бо гузашти рӯзгор саҳифаҳои таърих равшантар мегарданд. Ҳеҷ амале то абад пӯшида нахоҳад монд. Ин аст, ки боз чандин амалҳои нангини дигари ин гурӯҳҳои хиёнатпеша равшан гардид.