Дар Ватани маҳбубамон – Тоҷистони биҳиштосо барои тамоми шаҳрвандон новобаста аз дину мазҳаб, ҳизбияту забон, имконоту шароити баробари иқтисодиву иҷтимоӣ, тиҷоратӣ, озодии сухан ва виҷдон комилан муҳайёст. Дар назди қонун ҳама баробар ҳастанд. Бо нафаре, ки ба қонун итоат накард, тибқи талаботи қонунҳои амалкунанда, албатта, пурсиш мешавад. Зеро волоияти қонун муқаддасу муаззам мебошад. Аз ин рӯ нисбат ба шахсони ифротгарои хиёнаткор рӯзе пурсиш мешавад ва онҳо дар назди қонун ҷавоб медиҳанд.
Бо дидаи бино ва эҳсоси комил мазмун ва маъно мебардоем: солҳои охир терроризм ин падидаи номатлуб, экстремизм ин вабои аср ба хатари глобалӣ табдил ёфта, ҷаҳони муосирро ба ташвиш овардааст. Афзоиши ҷиноятҳои хусусиятҳои экстремистӣ ва террористӣ дошта ба вусъат ёфтани терроризми байналмилалӣ, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро, ҷалби ҷавонон ба сафи созмонҳои экстремистиву террористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд.