Кирдорҳои ба доираи инсонӣ ноғунҷонро кӣ ба бор меоварад? Ин суолест, ки ҷавоби дастаҷамъонаро аз ҳар як шахси солим талаб мекунад: терроризм ва ифротгароӣ, ки ба ҷисму ҷони одам, ба фазои ороми кишвар, ба пешрафту шукуфоии ҳаёт бераҳмона таҳдид менамояд, ин аст кирдор, амал ва мақсадҳои нопоки тӯда ва ё гурӯҳи ҷоҳилону разилон шинохта шудааст.
Аз васоити ахбори омма маълум аст, ки имрӯзҳо дар як қатор давлатҳои ҷаҳон ҷангҳои харобиовару бераҳмиву бешафқатиҳои зиёд давом мекунад. Ин боиси қурбониҳо ва аз даст додани ҳаёту ҷони ҳазорҳо-ҳазор одамони бегуноҳ, занону кӯдакони маъсум шуда истодааст. Ҳарчанд тамоми давлатҳо барои пешгирии ин зуҳуроти номатлуби замон-терроризм ва ифротгароӣ тадбирҳои мушаххас меандешанд, мутаассифона хатару даҳшату тарсу ҳарос беш аз пеш авҷ гирифта истодааст-ин проблемаи хеле бузург аст.