ОБОДКОРӢ ДАР СОҲИЛИ “БАҲРИ ТОҶИК”

Дар шаҳри Гулистон ба истиқболи ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷиҳати ободу зебо гардонидан ва тозаву озода нигоҳ доштани шаҳр, кабудизоркунӣ, ниҳолшинонӣ, гирду атрофи муассисаҳо ва қитъаҳои вобасташуда ҳашари умумишаҳрӣ гузаронида шуд.

Ин дафъа бо мақсади ободу хуррам кардани соҳили “Баҳри тоҷик” дар шафати боғи “Темурмалик” то қисмати Неругоҳи барқи обии “Қайроққум” ҳашар гузаронида шуд. Соҳили обанбор тоза карда шуда, инчунин дар қитъаи замини назди соҳили баҳр беш аз 2 ҳазор бех дарахтони мевадиҳанда шинонида шуд.

ЯРМАРКА ДАР ГУЛИСТОН

Ҷиҳати иҷрои дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бораи андешидани тадбирҳои иловагӣ барои омодагии сокинон ва тамоми соҳаҳо ба давраи тирамоҳу зимистони солҳои 2020-2021 дар тамоми шаҳру навоҳии кишвар ярмаркаҳои фурӯши маҳсулоти ниёзи аввал доир карда мешаванд.

Бояд қайд кард, ки тибқи нақша беш аз 10 тонна маҳсулоти кишоварзӣ аз тарафи хоҷагиҳои деҳқонии ноҳияҳои Ҷаббор Расулов ва Панҷакент, инчунин корхонаҳо ва соҳибкорони шаҳр, аз ҷумла ҶДММ “Фаровон”, “Хубҷамъинвест”, “Таъминоти моҳӣ”, “Мурғи аълосифат” ва “Зуҳал” ба сокинони маркази шаҳр пешкаш карда шуд.

ПЕШВОИ СОЗАНДАИ МИЛЛАТ

Дар миёни мардуми олам миллати ҷафокашидаи тоҷик низ истисно нест. Ин миллати пуртоқат ҳазор сол интизорӣ кашид, то наҷотбахше пайдо шаваду як хиёнати рӯҳониёни ҷоҳталаби асолатбохтаро, ки мардумро гумроҳ карда, аз мубориза бар зидди душманони беруна боздоштанд ва дарвозаҳоро ба рӯи аҷнабиён боз карданд, ҷуброн кунад… Баъд аз ҳазор сол бо вазидани насими истиқлол аввалин тундбоди ҷаҳолат низ ҳамроҳи ришу саллаи як зумра бемағзон вориди ҳаёти ин миллат гардид. Ҳаёте, ки талхиаш то ҳанӯз дар коми модарони фарзандгумкарда ва фарзандони ятиммонда барҷост. Як гурӯҳ гумроҳкунанда буданд, гурӯҳи дигар гумроҳшуда ва чун ҳамеша теъдоди ниҳоят каме вуҷуд дошт, ки роҳи дурусти баромадан аз зулмотро медонист. Ин теъдоди ками шахсиятҳои огоҳ низ ба раҳнамое ниёз доштанд, ки тавонад онҳоро дар наҷоти халқу давлат роҳбарӣ кунад. Ба бахти тоҷикон ин шахси наҷотбахш дар симои Эмомалӣ Раҳмон ба майдони сиёсат омад ва ниҳоят миллат Пешвои ҳақиқии худро ёфт.

Пешвое, ки барои миллат сулҳу оромӣ ва бахту саодат овард. Воқеан, барои миллати тоҷик хушбахтии бузурге даст дод, ки дар шароити тақдирсоз ва вазъияте, ки ҳеҷ кас ба ояндаи Тоҷикистон ҳамчун давлати соҳибистиқлол бовар надошт, фарзанди баномус ва ватандӯсти миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба майдони сиёсат омада, дар дили халқ шӯълаи умедро дурахшон карданд. Маҳз аз даврае, ки мавсуф раиси Шӯрои олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардиданд ва бо ҷасорату эътимод ваъда доданд, ки “Ман ба Шумо сулҳ меорам”, халқи тоҷик дар симояшон Пешвои воқеии худро дид. Маҳз дар ҳамин давра бо роҳандозии дурусти сиёсати дохилӣ ва дипломатияи байналмилалӣ, аз як сӯ, мардумро ба ваҳдати миллӣ даъват намуданд ва аз сӯи дигар, ҷомеаи ҷаҳониро ба афзалиятҳои хотимаи ҳарчи зудтари ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон барои минтақа мутақоид сохтанд. Набояд фаромӯш сохт, ки дар чунин шароити сангин аз буҳрони нон дида, буҳрони идеологӣ вазнинтар буд ва пас аз пошхӯрии ИҶШС ин буҳрон яке аз омилҳои асосии қаҳтиву бесарусомониҳо гардид. Чун фазои идеологӣ холӣ монд, ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо, ки аксарашон аз берун идора мешуданд, бо мақсади аз байн бурдани давлатдории тоҷикон дар миёни мардум фитнаву тафриқа оғоз карда буданд. Гурӯҳе низоми коммунистиро таклифу тарғиб мекарду гурӯҳе низоми диниро аз ҳама муҳим мешумурд, гурӯҳи дигаре низомҳои демократиро.

ДУ УНСУРИ ПУРИЛЛАТИ МАХУФ

Маълум аст, ки офати терроризм ва экстремизм на танҳо имрӯз, балки дар ҳама давру замонҳо ва ҷойҳое, ки он вуҷуд дорад, барои инсоният ва ҷомеа фоҷиаи бузург буд. Ин омилест, ки тақрибан ҳамаи минтақаҳои ноороми имрӯзаро бесубот кардааст. Гарчанде ки ба ин мафҳумҳо таърифҳои зиёд дода шудаанд, маънои аслии онҳо аз унсурҳои манфӣ иборат аст, аз қабили ба вуҷуд овардани нооромӣ ва бесуботӣ, тарсондан ва ба ҳарос овардани одамон, несту нобуд кардани онҳо ва тавассути зӯроварӣ ба даст овардани қудрат. Дар ҳоле, ки экстремизм ва терроризм ҳамчун ду унсуре ба назар гирифта мешаванд, ки ҳадафи муштарак доранд, экстремизм бештар ғоявӣ ва назариявӣ аст, дар ҳоле ки терроризм бештар бо амал мувофиқат мекунад. Ифротгароӣ дар ҳама динҳо, аз қабили буддоӣ, масеҳият ва ҷараёнҳои ғайрирасмӣ дар ислом низ дида мешавад.

Терроризм ҳамчун истилоҳи сиёсӣ шахсони алоҳида ва ташкилотҳоеро дар назар дорад, ки истифодаи воситаҳои гуногуни ҷиноиро барои фурӯши силоҳ, рушди тиҷорати маводи мухаддир, сарнагун кардани сохторҳои конститутсионӣ ва ноил шудан ба ҳадафҳои дигари зишт зарур мешуморанд.