Халқи тоҷик аз қадимулайём ҳамчун миллати фарҳангдӯст, бомаданият, озодихоҳ, ҳимоятгари марзу буми аҷдодӣ ва арҷгузор ба анъана, расму русум ва оинҳои динӣ мебошад. Ин амал ҳанӯз аз замони дини Зардуштӣ ба назар мерасад ва бар пояи асосии он “Пиндори нек, гуфтори нек, рафтори нек” амал менамуд. Бо ин далел пас аз қабул намудани дини ислом гузаштагони мо қоидаҳои он амал мекарданд ва онро барои худ ҳатмӣ медонистанд. Аммо бо гузашти замон ҳомиёни дин аз ҳадди он таҷовуз карда ба амалҳои ғайриқобили қабул, яъне амалҳои хусусияти экстемистиву террористӣ дошта даст заданд. Дар оғози солҳои соҳибистиқлолии кишвари мо низ чунин амал рӯй дод ва ҳомиёни он аз сарҳади қоидаҳои динӣ убур карда бо роҳнамоии баъзе гурӯҳҳои манфиатхоҳи бегона даст ба амалҳои зишту разилона заданд.
Оқибатҳои сангини пайвастани дину сиёсатро дар таъриху тақдири тоҷикон мо дар мисоли фаъолияти ҳизби сиёсӣ-динии наҳзати исломӣ дар солҳои 90-уми садаи ХХ баръало мушоҳида мекунем, ки ҳанӯз аз хотираи мардум шуста нашудааст. Оқибатҳои харобиовари фаъолияти сиёсӣ-динии ҲНИ ҳанӯз бартараф нагардидаанд. Ҳодисае, ки шаби 4 сентябри соли 2015 ба амал омад, ҳеҷ фарди миллатдӯсту ватанхоҳ ва инсонгароро бетараф монда наметавонад. Ин ҳодиса бори дигар ба мардуми дар тӯли таърих аз дасти ба ном “ҳомиён”-и дини ислому мусулмонон азияткашидаи тоҷик нишон дод, ки пайванди дину сиёсат ба ин миллати фарҳангсози ситамдида ҳамеша бо оқибатҳои сангин анҷом ёфтааст. Онҳо ҳамеша бо давлат мухолифат доштанд ва доранд.
Мақолаҳои боқимонда...
- Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар шаҳри Ҳисор Корхонаи истеҳсоли қубур ва профилҳои тоҷикро ифтитоҳ карданд
- Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон бо истифодаи мақсадноки замини наздиҳавлигӣ дар деҳаи «Ҳаёти нав»-и шаҳри Ҳисор шинос шуданд
- Таҳти роҳбарии Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон ҷаласаи Шӯрои амнияти Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид