Дар тӯли таърих борҳо собит шудааст, ки душманони сиёсӣ бо роҳу воситаҳои гуногун кӯшиш менамоянд, ки манфиатҳои шахсии хешро соҳиб шаванд. Барои иҷрои ин амал онҳо аз ҳеҷ чиз рӯй намегардонанд ва омодаанд пасттарин ва зишттарин амалро ба ҳар шахс ё ҳар ҷомеаву ҳар давлат раво бинанд. Дар ин миён ба онҳо ҷосусону хиёнаткорон кумак мерасонанд ва бар иваз музди ночизеро соҳиб шуда, мисли “паразитҳо” мехоҳанд зиндагӣ кунанд. Баъзан шудааст, ки аз ба поён расонидани хизмати амалдорон он шахсони пастфитрат ба ҳамон музди ночиз ҳам даст наёфта ҳабс ё ба қатл расидаанд. Дар ин миён ба ъҳсоси мардум бисёр таваҷҷуҳ мешуд ва яке аз ин равишҳо истифода дин ба ҳисоб меравад. масалан Султон Маҳмуди Ғазнавӣ бо баҳонаи паҳн намудани дини ислом танҳо ба ғоратгарӣ машғул мешуд ва 15 маротиба лашкар кашиданаш ба як халқи бечораи Ҳиндустон гувоҳӣ ин гуфтаҳост.
Чуноне ки зикр меравад аз назари коршиносон, яке аз сабаб ва омилҳои хусусияти сиёсӣ касб кардани дин дар ҷаҳони ислом, бахусус дар кишварҳои навистиқлоли Осиёи Марказӣ, ки ҳанӯз давлатҳои рушдкунанда ба ҳисоб мераванд, ин муборизаи давлатҳои абарқудрат ба мақсади дар зери нуфузи худ ворид сохтани ин кишварҳо мебошад. Мамлакатҳои қудратталаб барои васеъ намудани доираи манофеи геополитикии худ аз роҳу усулҳои мухталиф, аз таъсис додани ҳизбу ҳаракатҳои хусусияти ифротгароӣ дошта ва интиқоли онҳо ба кишварҳои мусалмонӣ ва аз тариқи онҳо ба вуҷуд овардани низоъҳои динӣ-сиёсӣ дар ин кишварҳо замина фароҳам оварданӣ мешаванд.
Мақолаҳои боқимонда...
- Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон аз намоишгоҳи маҳсулоти кишоварзӣ ва заминҳои хоҷагии ёрирасони деҳоти Фалакон боздид намуданд
- Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар шаҳри Ҳисор Корхонаи истеҳсоли қубур ва профилҳои тоҷикро ифтитоҳ карданд
- Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон бо истифодаи мақсадноки замини наздиҳавлигӣ дар деҳаи «Ҳаёти нав»-и шаҳри Ҳисор шинос шуданд