НАҲЗАТУ НАҲЗАТИЁН-ҒАРҚИ ФИСҚУ ФУҶУР

Зуҳуроти хатарзо-терроризму ифротгароӣ маҳз ба наҳзату наҳзатиён мансуб буда, ҳар як аъзои он дар гирдоби фисқу фуҷур ва туҳмату буҳтонсозӣ кашида шудааст, ки ба нафрати умум ғарқ гардидаанд. Ташкилоти тундраву тундгарои наҳзатиён ба амнияти миллӣ хатари ҷиддӣ эҷод мекунад. Бо матлаби ғаразнок шуғл дошта, ба мисли он ки каҷдум кини бад-неш задан дорад, аз одати бади худ даст намекашанд-ин наҳзатиҳои бадгуҳар.

Собиқ ташкилоти террористиву экстремистии Ҳизби наҳзати ислом пайваста бо хурофоту таассуб баромад карда, ғаразҳои ҳизбӣ, гурӯҳӣ, мазҳабӣ ва шахсиро аз манфиатҳои умумимилливу умумидавлатӣ боло гузошта, ҷомеаро ба ихтилофу ҷудоӣ меандозад.

ХОИНОН БА МУРОД НАМЕРАСАНД

Дар замони мо, ки пур аз тазод, мушкилот, ихтилофу зиддиятҳост, доир ба афзудан ва густариши экстремизм, фундаментализм, терроризм ва дигар зуҳуроту падидаҳои номатлубу хатарафзо зиёд ҳарф мезананд ва менависанд. Маънои аслии «экстремизм» чист ва он чӣ гуна падида аст? Экстремизм – (аз калимаи франсузии «ехtrеmismе» ва лотинии «eхtrеmus») гирифта шуда, маънои аслиаш ифротгароӣ, тундравӣ, фикру андешаҳо ва амалҳои тундравона, аз ҳад гузаштан, аз андоза гузаштан аст.

Экстремист шахсест, ки дар фаъолияти худ ҷонибдори амалҳои якравию тундравӣ аст. Ин амалу зуҳурот метавонад, дар тамоми соҳаҳои фаъолияти инсон - дар дин, сиёсат, идеология, илм ва ҳатто дар варзиш низ ба миён ояд. Дар яке аз суханроинашон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин таъкид намудаанд: «Мутаассифона, дар олами ислом равияҳое низ арзи вуҷуд кардаанд, ки баъзе амалҳояшон ба фитнакориву тафриқаандозӣ равона гардидаанд. Ин ба моҳияти дини мубини ислом мухолиф аст ва ба он иснод меорад».