Экстремизм ва терроризм аз мафҳумҳоест, ки имрӯз дар тамоми ҷаҳон вирди забони ҳама шудааст ва ин ду мафҳум ба ҳам пайваст мебошад. Экстремизм, яъне тундравӣ ба терроризм меорад. Террористон мехоҳанд, ки мақсади худро бо роҳи зӯроварӣ, тарсу ваҳм ва куштор амалӣ созанд. Онҳо бар зидди сиёсати давлат кор мебаранд, одамонро аз Ватан дур месозанд, ҷомеаро хароб мекунанд.
Имрӯз терроризм ва экстремизм дар тамоми ҷаҳон ба яке аз падидаҳои хатарнок табдил ёфтааст. Экстремистон ва террористон кӯшиш менамоянд, ки ба сафи худ наврасон ва ҷавононро ҷалб намоянд, зеро ки ҷавонон бо зудбоварӣ ба осонӣ ба онҳо пайравӣ менамоянд. Мақсади экстремизми муосир таъсиси давлате мебошад, ки бо барпо намудани он барпо намудани ҳокимият аз болои ҷаҳони ислом ва сипас дар тамоми ҷаҳон мебошад. Ҷавонони имрӯза аз сабаби набудани ҷойи кори муносиб ё худ пайдо намудани шароити хуби зиндагӣ, паст будани сатҳу саводнокӣ, дурӣ аз оила ва падару модар, бехабарӣ, беназорат мондан ба ин гуна гурӯҳҳои ифротгароӣ шомил шуда истодаанд. Вақте ки ҷавонон бекор мемонанд ё ин ки дар муҳоҷират қарор доранд, дар натиҷаи таъсири мушкилоти рӯзмарра даст ба ҷиноят мезананд ва бо гурӯҳҳои номатлуб рӯ меоранд. Онҳо мехоҳанд, ки бо ин роҳ мушкилоти худро ҳал намоянд. Мутаассифона, мушкилоти зиёди наверо барои худ эҷод намуда, аслан ояндаи худро аз байн мебаранд.