Мегӯянд, ки офтобро бо доман пӯшонида намешавад. Дар мазмуни ин гуфтор хулосаҳои худро аз бардошти расонаҳои хабарӣ доир ба кирдор, рафтор ва суханони беасосу пучу ҳарзагӯиҳои Муҳиддин Кабирии ватанфурӯшу хоини миллат рӯи қоғаз меоварам. Аввалан, тӯли се сол Дадоҷон Аттовуллоев пайваста Муҳиддин Кабириро ба мунозираву муошират даъват карда буд. Аммо Кабирӣ бо ҳар баҳонаву найранг худро аз мубоҳисаи ошкоро мекашид, яъне дурӣ меҷуст, ё ин ки худдорӣ менамуд. Ниҳоят вохӯрии Додоҷон Атовуллоев бо Муҳиддин Кабирӣ ба вуқӯъ пайваст, мулоқоти рӯ ба рӯ доир гардид. Медонем ва расонаҳои хабарӣ иттилоъ дода буданд, ки Кабирӣ ба он мунозира бо реҷаи қаблан таҳияшуда бо нияти моил намудани Дадоҷон Атовуллоев ба мусолиҳа омада буд. Яъне, ӯ пешакӣ худро дар иҷрои нақши «омӯзгор» ва ҳидояти Дадоҷон Атовуллоев «ба роҳи рост» омада буд. Ва умед дошт, ки «яхи дили» Дадоҷон Атовуллоев «об» мешаваду ба ӯ дасти дӯстӣ медиҳад ва худро маҷбур карда гуфт: «Мо хизмати Дадоҷонро эҳтиром мекунем!».
Аммо оғози мунозираи Кабирӣ мағрурона ҷараён гирифт: Ту кӣ ҳастӣ?! Ман қудрат дорам! Ва ғайраву ҳоказоҳо.
Аз дақиқаҳои аввал Дадоҷон Атовуллоев ба Кабирӣ фаҳмонид, ки ин ҷо гап-гапи кадом як мусолиҳа нест ва ба ҳуҷум гузашт. Ҳамин тавр таҳрезии Кабирӣ дар қоғаз ва рӯи мизаш боқӣ монд. Кабирӣ саргум шуда, ҳамзамон нақши «мураббии беозор» ва «зиёӣ» лахту пора шуд ва фурӯ рехт.
Ҳамшаҳриёни гиромӣ!
Дар толори Кохи фарҳангии “Истиқлол”-и шаҳри Гулистон тибқи нақшаи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилоят ва шаҳр ба ифтихори 26-умин солгарди Рӯзи қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон чорабинии тантанавӣ бо иштироки фаъолони соҳаҳои хоҷагии халқ, собиқадорон, муҳофизони сохти конститутсионӣ, ҷанговарони интернатсионалист, намояндагони ташкилотҳои ҷамъиятӣ баргузор гардид. 
