КОНСТИТУТСИЯ - БАХТНОМАИ МИЛЛАТ

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон 6 ноябри соли 1994 дар раъйпурсии умумихалқӣ қабул шуд.Қабули Конститутсия соли 1994 натанҳо дар пайдоиши усулу падидаҳои гуногуни демократӣ дар кишвари соҳибистиқлоламон заминаи ҳуқуқӣ гузошт, балки рушду равнақ ва таъмини онҳоро кафолат дод.

Ин санади муқаддас, ки бо назардошти ирода ва манфиатҳои аксари мутлақи мардуми кишвар ва роҳи рушди ояндаи давлатамон таҳия ва пазируфта шудааст, сохти давлатдорӣ ва низоми ҳаёти ҷомеаи нави Тоҷикистонро муайян намуда, ба сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ дар мамлакатамон асоси боэътимод гузошт.Бо соҳибихтиёр гардидани Тоҷикистон кишвари мо ба бӯҳрони конститутсионӣ рӯ ба рӯ шуд ва дар натиҷаи поймол шудани Конститутсия ва қонунҳои амалкунанда солҳои 1991-1992 фаъолияти тамоми рукнҳои ҳокимияти давлатӣ фалаҷ гардида, кашмакашиҳои сиёсӣ ва бесарусомониҳо ба миён омаданд.

ИФРОТГАРОӢ– ЗУҲУРОТИ НОМАТЛУБ

Падидаҳои экстремизм ва терроризм имрӯз ҷомеаи ҷаҳониро фаро гирифта, ба хатари бузурги сайёра табдил ёфтааст. Имрӯз кишварҳои олам барои решакан намудани ин вабои аср муборизаи беамон бурда истодаанд.

Аз ҷумла, кишвари мо низ дар ин ҷода бетараф нест. Ҷумҳурии Тоҷикистон ифротгароиро ҳамчун мушкилоти асри навин ҳисобида, ҳамеша мардумро ҳушдор менамояд, ки аз ин амалҳои номатлуби зараровар дурӣ ҷӯянд. Зеро ҳамаи масъалаҳое, ки дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ба вуҷуд меоянд, маҳз аз он нафароне сар мезанад, ки дониши кофии динию дунявӣ надоранд. Аз ин рӯ коршиносон бар ин назаранд, ки пешгирии ингуна равандҳои номатлуб бояд доимӣ тавассути корҳои фаҳмондадиҳӣ байни мардум сурат гирад.

ТЕРРОРИСТ ТАҲАММУЛГАРО БУДА НАМЕТАВОНАД

Дар гӯшаҳои гуногуни сайёра имрӯз миллионҳо нафар одамон гирифтори хавфу таҳдид аз оташи ҷангу низоъҳо гардидаанд. Зуҳуроти терроризму ифротгароӣ ба хатари бесобиқаи ҷаҳонӣ табдил ёфта, оқибатҳои фоҷеабору дарозмуддати ҷамъиятиву сиёсӣ ва маънавиро ба бор меорад.

Имрӯз терроризм чун вабои аср ба амнияти ҷомеаи ҷаҳонӣ таҳдид намуда, барои башарият хатари зиёдро ба миён овардааст. Рӯз аз рӯз ин омили хатарзо ба хатари глобалӣ табдил ёфта, боиси ба ҳалокат расидани мардуми бегуноҳ гардидааст. Дар ин замина кишвари мо - Тоҷикистон аз ин воқеаҳо дар канор набуда, мубориза бар зидди ин амалро яке аз ҳадафҳои асосии худ қарор додааст.

АЗ ГУРӮҲҲОИ ИФРОТӢ БИПАРҲЕЗЕД!

Кӣ намехоҳад дар ҷомеае зиндагӣ кунад, ки хушбахтии ҳар инсон боиси хушбахтии дигарон шавад ва ҳама бо ҳам дар сулҳу салоҳ умр ба сар баранд? Албатта, ҳама мехоҳанд, аммо дар асл на ҳама вақт чунин мешавад, зеро одамон бо хислатҳои худ аз ҳамдигар фарқ мекунанд. Ба хотири пулу моли зиёд ба доми мардуми гумроҳу бегона афтида, ақлашонро бой медиҳанд. Ба қадри сулҳу оромӣ нарасида, ба хотири маблаѓи бедардимиён ба роҳҳои бад қадам мениҳанд. Зоҳиран дӯстнамову ботинан бадандешӣ карда, дар як лаҳза фикри худро дигар мекунанд. Ин гуна разилону бадхоҳон дар тан ҷомаи дӯстӣ доранду дар дил кинаву адоват мепарваранд.

Ҳар рӯз дар ҷаҳон ҳаводисе рух медиҳад, ки дунёро ба ларза меоварад. Дар ҳар манотиқ нотинҷиву ноамниро мушоҳида кардан мумкин аст. Баробари тараққӣ ёфтани техника бархе одамон низ гӯё «тараққӣ» карда истодаанд. Наход инсон дар ватани худ ба камол расаду баъдан фирор карда, ба он хиёнат намояд? Интихоби дурусти зиндагӣ на ба ҳама муяссар мегардад.