25 Феврал 2020
Имрӯзҳо дар байни қишрҳои гуногуни ҷомеа падидаҳои номатлубу хатарафзо ва пур аз мушкилоту ихтилофот зуҳур кардааст. Ин ҳаракатҳо бо номҳои мухталифи ифротгароӣ, тундравӣ, террористиву экстремистӣ дар байни омма машҳур гашта, аҳолиро ба ҷунбиш овардааст.
Дар хусуси ин гуна ҳаракатҳои иртиҷоӣ дар ҳама шабакаҳои телевизиониву радиоӣ ва маҷаллаву рӯзномаҳо ва дар маҷмӯъ ВАО – и чӣ дохили кишвар ва чӣ берун аз кишвар мегӯянду менависанд.
Терроризм яке аз хатарноктарин ҳаракатҳо ба шумор рафта, бо мақсади ҷиноӣ шаҳрвандони осоиштаро метарсонанд, гаравгононро азобу шиканҷа медиҳанд, ба бисёр оилаҳои мамлакат ғаму андуҳи зиёд меоранд ва дар амалҳои террористии худ бисёр одамони бегуноҳро ба ҳалокат мерасонанд. Амали террористӣ бо мақсади тарсонидани одамони зиндамонда гузаронида мешавад. Вазифаи асосии террористон аз тарсонидани халқ, дар онҳо бедор намудани нобоварӣ ба мамлакати худ, ба роҳбарияти мамлакат ва иҷро намудани ҳамаи талаботи ҷинояткорон мебошад.
Терроризм яке аз масъалаҳои глобалии ҷаҳони имрӯза ба ҳисоб рафта, пешгирӣ намудани хатарҳои мудҳиши онҳо барои ҷомеа вазифаи ҷонии ҳар як инсони некандеш мебошад. Бесабаб нест, ки ин нуктаро борҳо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар минбарҳои баланди ҷаҳонӣ тазаккур дода, террористро душмани халқ номидаанд ва онҳоро аз ҷумлаи ашхосе хондаанд, ки беватан, бемиллат ва бемазҳаб мебошанд.
Тоҷикистон, ки яке аз кишварҳои пешрафта дар миқёси ҷаҳон ба шумор меравад, ба масъалаҳои глобалии ҷомеа бетараф набуда, дар қатори дигар давлатҳо баҳри нест кардани решаи ҳаракатҳои террористиву экстремистӣ мубориза мебарад. Аз ин рӯ, моро мебояд, ки даст ба дасти ҳам дода, ватани чун гулистон сарсабзу хуррами хешро аз таҳдидҳои шахсони бегона ҳимоя намоем. Баҳри пешрафти кишвари соҳибистиқлоламон саҳми арзандаамонро гузошта, тамоми марзу буми онро чун гаҳвараки чашм муҳофизат намоем.
Парвиз Аҳмадҷонов,
директори МТМУ №4-и деҳаи Гулдараи шаҳраки Адрасмон
